Tas Cru (US) tiltle: Riffin' The Blue music: Blues release date: march, 02 - 2023 label: Subcat Records promotion: Michelle Castiglia (Mail) info artist: Tas Cru © Rootsville 2022

Probeer het maar eens tegen een blues liefhebber uit te leggen hoe het komt dat deze 'Tas Cru' hier nooit op onze podia te beluisteren valt. Met deze 'Riffin' The Blues' begint Tas Cru aan alweer een nieuw hoofdstuk met daarop 11 nummers. Mijn eerste kennismaking met deze uit de 'Big Apple' afstammende singer-songwriter kwam er in 2009 met het uitbrengen van zijn tweede album 'Grizzle 'n Bone'.

Al kom je zijn naam niet ieder jaar tegenop de festivalaffiches toch stond hij al op het podium met Buddy Guy, Shemekia Copeland, Mem Shannon, Magic Slim, Kenny Neal, Little Charlie en Big George Brock om er maar enkele te noemen en deze namen alleen al zijn al duizelingwekkend. Al heeft Beale Street toch niet meer die precense toch vinden we ginds nog steeds goede maar minder bekende artiesten zoals ook deze Tas Cru. Tas Cru beluisteren geeft je de drang om hem live aan het werk te kunnen zien.

Met vijf albums in de afgelopen zeven jaar weet hij iedere luisteraar aan de speakers te binden. Het album is geproduceerd door Tas die, naast zijn beproefde studio-trouwen, solide hulp inroept van een paar anderen, met name Mike Zito (met dank aan Gulf Coast Records) en de bekende toetsenist Bruce Katz. Zito drukt zijn gitaarstempel op twee nummers - de opener en titeltrack van het album en op de afsluiter Memphis Gone. Katz draagt ​​zijn talent van wereldklasse op piano en orgel bij aan tien van de elf nummers van het album.

De titeltracks brengen de boel op gang. Een geweldige groove gaat door het deuntje terwijl Tas met passie zingt en speelt. Zito's gitaar is nadrukkelijk en aangrijpend in support en solo. Tas getuigt van zijn passie en zessnarige koorts in het riffen van de blues. Katz helpt het deuntje op orgel te dragen terwijl Tas en Zito bouwen aan een spetterende finale. Het volgende is een leuke snit waar Tas inspiratie uit haalde in Memphis in de Rum Boogie Bar. "Brown Liquor Woman" werd geïnspireerd door twee deftige leden van het andere geslacht die geschokt waren door andere vrouwen die nipten van de donkere geesten. Katz zet mooi pianowerk neer terwijl Tas zingt en de backing vocalisten geven ruimschoots steun.

Mooi is zeker ook het slowbluesje 'One More Time', een iedeel nummer om met je geliefde in de zetel te belanden. Meder door de organ grooves van Bruce Katz op 'Crazy Getting in My Way' krijgen we ook een dosis funk in dit album. Met 'Heal My Misery' belanden we toch wel een beetje bij de NOLA blues net als bij het pianobluesje 'Let It Happen'. Met het afsluitende 'Memphis Gone' keert deze Tas cryu richting Memphis, nu nog België...